Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC | United Nations Framework Convention on Climate Change), 1992 yılında Rio de Janeiro’da düzenlenen Birleşmiş Milletler Çevre ve Kalkınma Konferansı’nda (UNCED) müzakere edilen uluslararası bir çevre anlaşmasıdır. 21 Mart 1994 tarihinde yürürlüğe giren sözleşmeye neredeyse tüm dünya ülkeleri taraf olmuştur. Sözleşmeyi onaylayan 197 ülke, iklim değişikliğiyle mücadele konusunda belirli taahhütlerde bulunmuştur.
1992’deki Birleşmiş Milletler Çevre ve Kalkınma Konferansı’nda da müzakere edilen diğer “Rio Sözleşmeleri” şunlardır:
- BM Biyolojik Çeşitlilik Sözleşmesi UNCBD
- BM Çölleşmeyle Mücadele Sözleşmesi (UNCCD)
Bu üç sözleşme içerik ve hedefler itibariyle birbiriyle bağlantılıdır. Sözleşme kapsamında oluşturulan Ortak İrtibat Grubu, karşılıklı ilgi alanlarındaki faaliyetlerinde sinerji geliştirmek amacıyla, üç sözleşme arasındaki iş birliğini artırmak için kurulmuştur.
UNFCCC’nin temel amacı, atmosferdeki sera gazı konsantrasyonlarının dünya iklim sistemine insan kaynaklı tehlikeli müdahaleleri önleyecek bir seviyede dengelenmesidir. Böyle bir seviye, ancak ekosistemlerin iklim değişikliğine doğal olarak uyum sağlaması, gıda üretimiyle ilgili risklerin minimize edilmesi ve ekonomik kalkınmanın sürdürülebilir bir şekilde ilerlemesi ile mümkündür. İklim değişikliğiyle ilgili riskler ve tehditler de periyodik olarak yayınlanan IPCC raporlarında detaylı bir şekilde açıklanmaktadır.
UNFCCC kapsamında 1997’de Kyoto Protokolü ve 2015 yılında Paris İklim Anlaşması kabul edilmiştir. Paris Anlaşması, çevresel bütünlüğü teşvik etme ve sağlama ihtiyacını açıkça kabul etmekte ve taraf ülkeleri biyokütle, ormanlar ve okyanuslar ile diğer karasal, kıyı ve deniz ekosistemleri dahil olmak üzere ser gazı yutaklarını ve rezervuarlarını korumaya ve geliştirmeye çağırmaktadır.
