Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi (UNFCCC), 1992 yılında dünya ülkelerinin çoğunluğu tarafından kabul edilen uluslararası bir anlaşmadır. Anlaşma, küresel ısınmayla mücadele etmek ve sıcaklık değişimi ve diğer iklim olayları gibi kaçınılmaz olarak kabul edilen etkilerine hazırlanmak için oluşturulmuştur. UNFCCC, iklim değişikliğinin yarattığı zorlukla mücadeleye yönelik uluslararası çabalar için bir anlaşma yamaktadır. Sözleşmeye imza atan ülkeler, iklim sisteminin, insan kaynaklı faaliyetlerden kaynaklanan karbondioksit ve diğer sera gazları emisyonlarından etkilenebilecek ortak bir kaynak olduğunu kabul etmekte ve bu konuda belirli taahhütlerde bulunmaktadır.
UNFCCC, Şubat 1991’den Mayıs 1992’ye kadar müzakere edilmiş ve Haziran 1992’de Rio Dünya Zirvesi olarak da bilinen BM Çevre ve Kalkınma Konferansı’nda (UNCED) imzaya açılmıştır. Anlaşma, 50 ülkenin onayının alınmasından doksan gün sonra, 21 Mart 1994’te yürürlüğe girmiştir.
BM İklim Değişikliği Çevre Sözleşmesi (UNFCCC), yasal olarak bağlayıcı değildir, ancak yasal olarak bağlayıcı emisyon sınırlarını belirlemek için kullanılabilecek güncellemeler için fırsatlar sunmaktadır. UNFCCC’nin en önemli başarılarından biri, ortak kategorizasyon ve tanımlar kullanarak sera gazı emisyonları ve giderimleri hakkında bilgi sağlayan bir raporlama çerçevesi oluşturmaktır. Bu çerçeve, sözleşmeye taraf olan ülkelerin çoğundan gelen verilerin raporlanmasını teşvik etmektedir. Bu veriler aşağıdakiler için temel girdi sağlamaktadır:
- İklim bilimciler, sera gazı emisyonları ve uzaklaştırmalarının sıcaklık değişikliği ve diğer çevresel faktörlerle ilişkisini değerlendirerek iklim değişikliğinin ve iklim değişikliği hızının insanlar veya çevre için önemli bir risk oluşturup oluşturmadığını tahmin edebilirler.
- Tarihsel emisyonlar ve uzaklaştırma eğilimlerindeki ilerleme izlenebilmektedir. UNFCCC, politika yapıcıların ve çevre gruplarının emisyonları azaltma işlemlerini artırma konusundaki başarıları ve zorlukları belirlemesine izin vermektedir.
- Emisyon azaltma ve uzaklaştırma artışı için önceliklendirme eylemleri planlanabilmektedir.
UNFCCC’nin tarafları, Taraflar Konferansı’nın (COP) düzenli toplantıları yoluyla kararlar almaya, ilerlemeyi gözden geçirmeye ve daha fazla eylemi değerlendirmeye devam etmektedir. Taraflar Konferansı, sözleşmenin en yüksek karar alma organıdır ve genellikle yıllık olarak toplanmaktadır.
